تاثیر تنش شوری بر مراحل مختلف رشد گندم رقم روشن

به منظور تعیین تحمل به شوری گندم نان (triticum aestivum l.) در مراحل مختلف رشد، آزمایشی در محیط کنترل شده (شرایط لایسیمتری)، در مزرعه تحقیقاتی صدوق مرکز ملی تحقیقات شوری واقع در منطقه حسین آباد یزد ، در سال 1390 انجام گرفت. آزمایش بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طراحی شد. تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد آب شور از مرحله ی استقرار بوته ها، آغاز پنجه زنی، شروع طویل شدن ساقه، ظهور سنبله و مرحله پرشدن دانه تا پایان فصل رشد و بدون کاربرد تیمار شوری (شاهد) بود. گیاهان در جعبه هایی به ابعاد 50 ×40 سانتیمتر و به عمق 50 سانتیمتر که با ماسه ریز پرشده بودند، کاشته شدند. گیاهان روزانه 2-4 بار با محلول غذایی آبیاری می شدند. نتایج نشان داد که از مرحله استقرار بوته تا پنجه رفتن و از مرحله استقرار بوته تا ساقه رفتن به ترتیب بیشترین حساسیت به شوری از نظر طول سنبله و ارتفاع بوته وجود داشت. عملکرد ماده خشک به میزان زیادی با مصرف آب شور از مرحله استقرار بوته تا پایان فصل رشد کاهش یافت. تاخیر در کاربرد تیمار شوری با کاهش کمتر عملکرد ماده خشک همراه بود. کاربرد آب شور از مرحله استقرار بوته به بعد، عملکرد دانه را بیشتر از مراحل بعدی اعمال آب شور کاهش داد. بر اساس این نتایج کاهش عملکرد ماده خشک و کاهش تعداد بوته در واحد سطح از دلایل اصلی کاهش عملکرد دانه تحت شرایط کاربرد آب شور بود.